تاجبخش، نماینده مخفی بنیاد آمریکایی سوروس در ایران دستگیر شد.

یحیی کیان تاجبخش جامعه شناس دارای تابعیت امریکا و نماینده مخفی بنیاد آمریکایی سوروس در ایران روز پنج‏شنبه 18 تیر در تهران، دستگیر و ماموران رایانه و تلفن همراه وی را نیز توقیف کردند.


وی در جریان اغتشاشات اخیر از بهمن سال گذشته، نقش هماهنگی برخی عناصر داخلی را با نهادهای آکادمیک و اطلاعاتی خارج از کشور را ایفا می‏کرد.

وی دارای تحصیلات آکادمیک در مورد انقلاب مخملی و ارتباط ارگانیک با برخی نهادهای غربی در این خصوص است.

یحیی کیان تاجبخش 15 خرداد 1386(11 ماه May سال ????) به اتهام همکاری با بیگانگان و تلاش برای انقلاب مخملی، دستگیر اما با فشار برخی محافل داخلی و خارجی با وثیقه مالی به ارزش صد هزار دلار آزاد شد.

* یحیی کیان تاج‌بخش از زبان خودش
در خردادماه سال 86 هاله اسفندیاری، کیان تاج‌بخش و رامین جهانبگلو دستگیر ودر تیر ماه 86 در برنامه تلویزیونی «به اسم دموکراسی» نحوه همکاری خود را با بیگانگان تشریح کردند.


در این برنامه یحیی کیان تاج‌بخش در معرفی خود اظهار داشت: متولد 1340 تهران هستم و در سن حدود هفت یا هشت سالگی به مدرسه شبانه‌روزی در انگلیس رفتم. در آن زمان پدر من در دفتر فرح پهلوی به عنوان مسئول روابط عمومی کار می‌کرد. در سال 1975 به سوئیس رفته و با عنوان کارمند اداری سازمان ملل شروع به کار کرد.
                   
وی اضافه کرد: من ادامه تحصیلاتم را در انگلیس تا فوق لیسانس ادامه داده و در سال 1984 با فوق لیسانس مدیریت شهری از انگلیس به نیویورک که مادرم در آنجا اقامت داشت، رفتم. در آمریکا تا حدود سال 1997 من هیچ توجهی به مسائل ایران نداشتم. زبان فارسی بلد نبودم و تا آن زمان تقریبا هیچ علاقه‌ای به مسائل ایران نداشتم

یحیی کیان تاج‌بخش در ادامه بیان داشت: در نیویورک با بیژن خواجه‌پور برای بار اول آشنا شدم. وی به من توصیه کرد زمانی که به ایران سفر کردم با مجله گفتگو همکاری کنم و مجله گفتگو را مجله‌ای معرفی کرد که در آن به اصطلاح، مفاهیم جدید مربوط به دموکراسی و جامعه مدنی مورد بحث واقع می‌شد.

وی ادامه داد: در همان سفری که خواجه‌پور به نیویورک داشت من در یک محل دیگری با ایشان ملاقات کردم و وی در یکی از دفاتر متعلق به بنیاد سوروس در مورد انتخابات و تاسیس شوراهای شهر در ایران سخنرانی داشت. این یکی از اولین دفعاتی بود که من در مورد این مقوله چیزی می‌شنیدم.

همچنین یحیی کیان تاج‌بخش بیان داشت: دیدیم که یک بعد پروژه برنامه‌های آشکار است و یک بعد دیگر نهادسازی، فرهنگ‌سازی و شبکه سازی ولی بعد سوم در واقع اهداف دراز مدت بنیاد سوروس هست که محتوای آن پیاده کردن فلسفه جامعه باز است.

کیان تاجبخش اظهار داشت: سرمایه اجتماعی کتابی بود که من تالیف کردم، این کتاب قبلا توسط دفتر مطالعات سیاسی وزارت کشور به فارسی ترجمه شده بود و کتابی مهم در علوم سیاسی در آمریکا و متعلق به "پاتلان " بود چند سال بعد من کتاب دیگری درمورد سرمایه اجتماعی نوشتم و این سبب شد که این مقوله سرمایه اجتماعی قابل تدریس بشود، بنابراین من در یکی از کلاسهای دوره دکترای دانشگاه تهران این بحث را طرح و تدریس کردم، این باعت شد که افراد مختلف از جمله چندتن از شاگردانم همین موضوع سرمایه اجتماعی را به عنوان رساله دوره دکترای خود انتخاب کنند و بعدا مقالات علمی خود را راجع به اینگونه مسایل بنویسند، پس از مدتی بعضی از این افراد و شاگردان در دستگاههای دولتی از جمله در وزارت کشور و سازمان شهرداریها صاحب سمت و مسوولیت های رسمی شدند علاوه بر این، اینها- مقوله و مفهوم سرمایه اجتماعی در داخل مجلات رسمی وزارت کشور که برای تمام شهرداریهای کشور ارسال می شد- برای اولین بار مطرح شد. بعنوان حکمرانی خوب و سرمایه اجتماعی محلی در واقع این مقوله اشاعه پیدا کرد تا آنجا که متوجه شدم که این بحت در داخل بعضی از شعارهای انتخاباتی هم بتدریج جای گرفت.

کیان تاجبخش اینچنین ادامه داد: بنیاد سوروس اسم دیگرش موسسه جامعه باز یا "او اس آی " بود این هم از فلسفه آقای "پوپل " برگرفته شده است جورج سوروس از این فلسفه این برداشت را کرده که همانطوری که آقای پوپل می گوید در واقع هر علم اثبات پذیر باشد، به معنی دیگر هر علم و معرفتی باید قابل ابطال باشد و نسبت به آن باید شک و تردید بوجود بیاید.

تاجبخش افزود: هدف دراز مدت بنیاد سوروس برای پیاده کردن آن فلسفه جامعه باز و حرکت کردن آن جامعه یا جامعه ای به سمت جامعه باز- این است که بین حاکمیت و ملت شکاف ایجاد بشود و از طریق این شکاف آن قسمت های جامعه مدنی که برمبنای جامعه باز شکل گرفته و توانمند شده - روی آن حاکمیت به منظور تغییر رفتارش فشار اعمال کند، این احتمال دارد شکل شتاب زده ای داشته باشد (اگر درجایی مثل گرجستان باشد ) و درجایی دیگر می تواند شکل تدریجی به خود بگیرد و تغییر رفتارها شکلی تدریجی و نرم داشته باشد برای ایجاد چنین شکافی می گوید- یا دولت مرکزی یا حاکمیت مرکزی باید تضعیف بشود یا آن بخش جامعه مدنی یا بخش عمومی را که همراه با آن حاکمیت نیست، باید توانمند باشد. سرمایه گذاری بنیاد سوروس بعد از فروپاشی نظام کمونیسم و شوروی این باید باشد که جهان اسلام را هدف قرار دهند و همین امر همان حالت "اتو پیک " را مجددا و استراتژی دراز مدت این بنیاد را نیز نشان می دهد یعنی درواقع تا بحال بیشتر برنامه ها و سرمایه گذاریهای بنیاد سوروس در داخل اروپای شرقی - آسیای مرکزی و جماهیر شوروی سابق قرار داشته است ولی الان بطور محاوره ای اگر عنوان کنیم آن بنیاد احساس می کند که کارشان در آنجا اگر تمام نشده باشد الان تمام شده و دارد به سمت کشورهای اسلامی از جمله ترکیه، کشورهای عرب، پاکستان، افغانستان وسایر اینها به پیش می رود.

کیان تاجبخش در ادامه برنامه اظهار داشت: شواردنادزه خودش نقل کرد که خیلی از ناآرامیها و تحولاتی که در گرجستان اتفاق افتاد از طریق حمایت های نهادهایی بود که از طرف بنیاد سوروس حمایت می شدند و این بر می گردد به آن "بعد دو " و آن اهمیت بعد دو چیست که آن توانمند ساختن نهادهایی است که با بنیاد سوروس در ارتباط هستند، در شرایط خاصی بلافاصله می توانند مورد حمایت بنیاد سوروس بشوند چه ازانتقال پول و استفاده برای رسانه برای اعتراضات خیابانی و برای فعالیت های مختلف در انتخابات و غیر انتخابات، بتدریج در دو سال گذشته که من قرارداد مشاوره ای داشتم در چند جلسه بسته بیشتر با مدیران ارشد نکاتی شنیدم.

یحیی کیان تاجبخش افزود: این باعت می شود که با پیشبرد این برنامه، آنچه در ایران اتفاق می افتد و یک مدل دمکراسی غربی دارد با "ان جی او " توانمند ساز و تقویت می کند و چون این یک تعارض شاید در شکل های اولی برای تصمیم گیری و دور هم نشستن شباهتی با هم داشته باشند ولی نهایتا بر مبنای فلسفه، اصول و سنت چه فرهنگ رسمی چه قوانین رسمی تعارضی بالاخره پیش می آید این می شود که در واقع این شکاف بین حاکمیت و ملت از طریق آن جامعه مدنی محلی نتیجه این کار خواهد بود، بوش آمده است که بگوید ما می خواهیم دنیا را برای دمکراسی آماده کنیم ولی از دهنش در آمده است که ما می خواهیم دنیا را برای خودمان آماده کنیم بعد بلافاصله گفته است نه منظورم یعنی دمکراسی و هانتیگتون در پاورقی می گوید همان حرف اولی.


* سوابقی از تاجبخش در بنیاد سوروس
«کیان تاجبخش» را که شبکه تلویزیونی CNN یک آمریکایی ایرانی تبار معرفی کرده، از فعالان شبکه ای است که از سوی « بنیاد سوروس» به دنبال « فرهنگ سازی، نهادسازی و شبکه سازی در کشور» بوده است. اگرچه تصویری که از این«مامور مخملی» از سوی برخی رسانه های داخلی ارائه می شود، تصویر یک کارشناس «جامعه شناس شهری» و مدرس دانشگاههای ایالات متحده را می سازد، اما حضور «تاجبخش» در محافل سیاسی، اجتماعی، رسانه ای و فرهنگی ای که هیچ فصل مشترکی با یکدیگر از حیث اتصال ماهیت و موضوع ندارند و دعوت نهادهایی چون «خانه هنرمندان ایران»، «انجمن جامعه شناسی ایران»، «دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران» و ... از این «مامور مخملی» می تواند پدیدآورنده گمانه زنی ها و رایزنی های تازه ای باشد.

دامنه ارتباطات مدعیان اصلاح طلبی با نهادهای اطلاعاتی و مراکز پژوهشی- براندازی ایالات متحده چنان است که پیش از انتشار محور اعترافات «هاله اسفندیاری» پیرامون بنیاد «جرج سوروس» و مرکز وابسته به آن (Open Society) رسانه اینترنتی حزب «اعتماد ملی» برای عادی سازی زودهنگام صورت مسئله، گفت وگویی را از «جرج سوروس» رییس بنیاد مذکور روی خروجی خبری خود قرار داد. این میلیاردر یهودی و شاگرد بلافصل «کارل پوپر» در برابر این پرسش که وی نقش مهمی را در انقلاب های رنگین نظیر گرجستان ایفاء کرده، در پاسخی سیاسی- اطلاعاتی گفته بود: «نقش من بد فهمیده شده و به شدت مورد اغراق قرار گرفته است»، اما سیاست رسانه ای حزب «اعتماد ملی» در عادی سازی فعالیت های سوروس، نمی توانست ارزیابی افکار عمومی را از نقش این موسسه که مراکز اطلاعاتی و شبکه های اندام وار آن در منطقه خاورمیانه به «جامعه باز» معروفند، منحرف سازد.

این رویکرد رسانه ای «اعتماد ملی» که پیش از رویارویی شفاف مدعیان اصلاح طلبی با بحران ناشی از پیگرد قضایی از «هاله اسفندیاری» و شک و بهت ناشی از بازداشت «کیان تاجبخش» دنبال شد، رویه تبلیغاتی ای است که با سه فاز تاخیر تعمدی سازمان «رادیو اروپای آزاد» و «رادیو فردا» (ارگان سازمان جاسوسی سیا ) همگام با روزنامه «واشنگتن پست» و خبرگزاری CNN پس از شناسایی «تاجبخش» در کسوت یک مامور مخملی در ایران برگزیدند. «رادیو فردا» با پیروی از «واشنگتن پست» در شامگاه چهارشنبه هفته ای که گذشت کوشید فعالیت های Open Society در ایران را به محورهایی چون «کمک های انسان دوستانه» و «بهداشت عمومی» تقلیل دهد، اما آژانس خبری دولت انگلیس (بی بی سی) با سیاستی متفاوت پیرامون خبر بازداشت «کیان تاجبخش» به عنوان پژوهشگر و مشاور بنیاد سوروس نوشت: «موسسه جامعه باز با هدف پیشبرد دموکراسی، رعایت حقوق بشر، اصلاحات اقتصادی، حقوقی و سیاسی... حمایت از رسانه های مستقل و... در کشورهای مختلف جهان فعالیت می کند.» خط مشی ای که انطباق بیشتری با ماموریت های «کیان تاجبخش» در ایران دارد.

وی در مردادماه 1385به همراه «داریوش آشوری» (نویسنده صهیونیست و مرتبط با روزنامه های دوم خردادی)، نصرالله پورجوادی، ناصر فکوهی (از تئوری پردازان نشریات زنجیره ای)، منصوره اتحادیه و فرهاد دفتری و... به ششمین «همایش دوسالانه مطالعات ایرانی» در لندن رفت.

این دوسالانه که با مشارکت «بنیاد مطالعات ایران» (وابسته به اشرف پهلوی و به مدیریت «مهناز افخمی» بهایی مشهور)، «انجمن بین المللی مطالعات ایرانی آمریکا»، «انجمن ایرانشناسی اتریش»، «انستیتو مطالعات فارسی بریتانیا» و «انجمن ایران شناسی فرانسه» برگزار می شود، اغلب به مثابه یک فرصت مطالعاتی- رایزنی برای پژوهشگرانی است که سفارش ها و مطالعات راهبردی حوزه های «بی ثبات سازی سیاسی»، «براندازی اینترنتی»، «شبکه سازی اجتماعی» و... را دنبال می کنند. اگرچه این دوسالانه برای تکمیل بانک اطلاعاتی خود از پژوهشگران دانشگاههای معتبر داخل ایران (دانشگاه امام صادق، تهران و...) نیز دعوت می کند، اما رویکرد کلان آن در پانل ها و اتاق های فکر و گفت وگویی که برپا کرده، جستجوی راهکارهای «فروپاشی ایدئولوژیک» در جامعه ایران است. در ششمین دوسالانه ای که «کیان تاجبخش» به عنوان یکی از مدعوان اصلی آن برگزیده شد، یک جاسوس فرانسوی آلمانی تبار در ایران (مارکوس میشائیلزن) نیز به همراه «حسین درخشان» (از وبلاگ نویسان فراری) حضور داشت. جاسوسی که پس از سال ها حضور در تهران و ارتباط با محافل تجدیدنظرطلب در رساله ای، راهبردهای براندازی اینترنتی را ارائه کرد. وی از اعضاء شبکه عنکبوت است که پیش از این طی یادداشت مفصلی در کیهان شرح آن آمده بود.

تجزیه و تحلیل مقالات منتشره در سایت این دوسالانه حکایت از آن دارد که «شبکه ای از ماموران مخملی»، یافته های خود از حضور در ایران را زیرپوشش پژوهشگر، ایران شناس، جامعه شناس و... به نحو مجمل در معرض نقد و تحلیل دیگر عناصر سرویس ها و شرکای امنیتی پروژه براندازی نرم قرار می دهند.

«کیان تاجبخش» پس از حضور در این «دوسالانه شبکه ماموران مخملی» به ایران بازگشت و سه ماه بعد (آبان ????) حسب حوزه کار خود در گروه مطالعات شهری «انجمن جامعه شناسی ایران» برنامه های بنیاد صهیونیستی «جرج سوروس» را برای «انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا» اجرا کرد.

«انجمن جامعه شناسی ایران» یک نهاد مطالعاتی است که عمدتا دو فراکسیون فکری، یکی متعلق به «نهضت آزادی» به واسطه حضور «غلامعباس توسلی» و دیگری «حزب مشارکت ایران» به سبب عضویت «حمیدرضا جلایی پور» و «پرویز پیران» در ادوار گوناگون هیات مدیره انجمن، آن را رهبری می کنند و «کیان تاجبخش» از پژوهشگران آن است. وی در آبانماه 1385 تلاش های خود را برای بازگرداندن قدرت از دست رفته شوراها به مدعیان اصلاح طلبی آغاز کرد و با برگزاری سلسله کارگاههای مطالعاتی در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، از «مصطفی تاج زاده» (عضو ارشد احزاب مجاهدین انقلاب اسلامی و مشارکت) برای سخنرانی با موضوع «تاسیس شوراها در ایران» دعوت کرد. سخنرانی هایی که یک تبلیغات زودهنگام در پس نقاب «مطالعات آکادمیک» برای طیف سکولار و لیبرال اصلاح طلبان محسوب می شد؛ اگرچه در این کارگاهها از «رسول خادم» نیز برای سخنرانی پیرامون «ارتباط دولت مرکزی و شوراها» دعوت شد، اما این نیروی متعهد گویا با اطلاع از پشت پرده برگزارکنندگان این نشست در جلسه دانشکده علوم اجتماعی حاضر نشد.

تاجبخش تئوریزه کردن اهداف بنیاد سوروس را منحصر به راه اندازی کارگاههای مطالعاتی نکرد. وی اگرچه مدرس رسمی دانشگاههای ایران نبوده، اما از سال 1383 با حضور در کلاس های «جامعه شناسی شهری» به عناوین مختلفی چون استاد «دانشگاه نوین تحقیقات اجتماعی نیویورک» پیرامون کیفیت «شبکه سازی اجتماعی» در مقام یک «سرمایه اجتماعی» سخن می گفت و به طرح اندیشه های «فرانسیس فوکویاما» می پرداخت. فوکویاما که از تئوری پردازان نئومحافظه کار حاکم بر دولت بوش پسر است، از مخازن فکری مأموران «انقلاب مخملی» در جهان به شمار می رود. «کیان تاجبخش» با چاپ کتاب «سرمایه اجتماعی اعتماد، دموکراسی و توسعه» در مهرماه 1385 که یک دکترینال اجتماعی و استراتژیک و الگویی ساختاری را برای سرمایه های پنهان براندازی نرم صورتبندی می کند، اندیشه های فرانسیس فوکویاما را در این حوزه به ادبیات شبه روشنفکری ایران وارد کرد؛ ادبیات و نگاهی که فعالان «کمپین دخترکان و پسرکان، در جستجوی امضاء» در گفتارهای خود به آن ارجاع می دهند و نام «تاجبخش» در پی نوشت یادداشت های آنان برای هم، نقش بسته است.

همگام با طرح «شبکه سازی» و «نهادسازی» اجتماعی بنیاد صهیونیستی سوروس در ایران، «کیان تاجبخش» حضوری پررمز و راز در حلقه فکری مجامع هنری لائیک دارد. وی یکماه پیش از انتشار خبر بازداشتش به دعوت «بهروز غریب پور» به «خانه هنرمندان ایران» رفت و در مراسم رونمایی مجله فرهنگی و هنری «گالری» که در کشور هند منتشر می شود، به سخنرانی پرداخت.

دلال اطلاعاتی انستیتو «جامعه باز» در ایران که در کنار «علیرضا سمیع آذر» (مدیر پیشین موزه هنرهای معاصر)، مریم زندی (کارمند تلویزیون ملی درعصر پهلوی دوم)، ابراهیم حقیقی (گرافیست مائوییست و داور هنرهای تجسمی در فستیوال های شهرداری و موزه هنرهای زیبای تهران) و سفیر هندوستان به «خانه هنرمندان» دعوت شده بود، پیرامون مقاله اش در مجله هنری گالری سخن گفت.

علیرضا سمیع آذر که همگام با این مأمور مخملی به «خانه هنرمندان ایران» رفته بود، چند روز قبل رابط ایرانی برگزاری نمایشگاه نقاشی «آرزوها و رویاها» در واشنگتن دی سی بود؛ نمایشگاهی که دفتر ویژه امور آموزشی و فرهنگی کاندولیزا رایس، به درخواست رئیس جمهور آمریکا، برای ارائه تصویری سیاه از هنر و جامعه ایران، برپا کرد. حضور دو رابط همسو با اردوگاه فکری نئومحافظه کاران در خانه هنرمندان (سمیع آذر و تاجبخش) در مراسم رونمایی از نشریه ای هنری که بنای ساخت حلقه ای ارتباطی میان فعالان هنری داخل کشور با بیگانگان را دارد، پرسش های فراوانی را برمی انگیزد. پیش از این مجریان پروژه «براندازی نرم» از دهلی نو به عنوان سرزمینی واسط برای آموزش های امنیتی به فعالان «کمپین دخترکان و پسرکان» بهره جسته بودند و از سه عضو مرکز فرهنگی زنان برای شرکت در کارگاههای آموزشی در هند دعوت کرده بود. اکنون نیز مدیریت «خانه هنرمندان ایران» همراه با ماموران مخملی، سرزمین هند را در مقام کشوری واسط برای تشکیل یک حلقه هنری سیاه برگزیده است.

خانه هنرمندان ایران که پیش از این بنای رونمایی از یک کتاب «رضا یحیایی» با موضوع سکس در طرح ها و آثار تجسمی داشت، رسوایی های مستمر آن با آخرین حضور «کیان تاجبخش» در مراسم رونمایی مجله هنری گالری به دعوت «بهروز غریب پور» -مشاور فرهنگی غلامحسین کرباسچی در شهرداری تهران- همچنان حیرت ناظران فرهنگی- رسانه ای را برمی انگیزد.

بازداشت رابط بنیاد صهیونیستی سوروس در ایران که استراتژی براندازی نرم ایالات متحده در ایران را به چالش جدی کشانده است، به سرعت از سوی مقامات وزارت امور خارجه آمریکا و دیده بان حقوق بشر محکوم شد.

«سارالی ویتسون» مدیر بخش خاورمیانه سازمان دیده بان حقوق بشر که در نیویورک با رسانه ها سخن می گفت از روابط این مأمور مخملی با جریانی در «شهرداری تهران» و «سازمان تأمین اجتماعی» در زمان دوم خرداد سخن گفته و مدعی حضور غیر رسمی «تاجبخش» در این نهاد است.