بسمه تعالی

 جوانی  دلباخته که سالها بدور از معشوقه خود ، در یک کلبه کوچک  زندگی میکرد روزی تصمیم گرفت   دل آرام خود را جستجو کند. تنها نشانی که از او داشت  تصویری بود که از دوران نوجوانیش دل وذهن اورا مسخر کرده بود . او نمیدانست  کجا بدنبال معشوقه خویش برود واز کی نشان اورا بپرسد . فقط  میدانست که باید کلبه خود را رها کند و به این وضع  خاتمه دهد . 

 سرانجام   سحر روزبعد  با دلی خسته و چشمانی  فسرده که نشان از عشقی نهفته بودبا کلبه  خود خداحافظی کردودرحالیکه کوله پشتی خودرادردست گرفته بود ، براه افتاد وسفرخودرا آغاز کرد .

دراین جستجوی  عاشقانه ،روزها وشبهای زیادی رابه امید پیداکردن محبوب  خود سپری کرد وبا افراد زیادی آشنا شد وچون  تجربه ای دراین مورد نداشتند ،فکر واندیشه هایشان  کمکی به او نمی کرد .

 دراوج یاس وناامیدی ودلشکستگی درآن محله قدیمی و درآن کوچه ای که یادآور آن لحظه های شیرین آشنایی بود ، درحالیکه به انتهای کوچه خیره شده بود ازفرط خستگی برزمین افتاد وازحال رفت .درعالم رویا محبوب و معشوقه خود را دید واز فراق ودوری او  شکوه ها کرد .وچون از نشان اوپرسید، گفت :  نشان من را از این بانو سوال کن  بتو میگوید و اشاره کرد به بانویی که درکنارش ایستاده بود .

 وچون بهوش آمد  آن بانو را بالای سرخود  دید خیلی دلش میخواست که از او بپرسد ولی دیگر رمقی نداشت .

مدتی  که بانو ازاو تیمارداری میکرد تمام کمالات و محسنات  معشوقه خود را دراین بانو میدید گویی نمای تمام وکمال اوست. هروقت نشان معشوقه اش را ازاو میپرسید پاسخش را به بعد موکول میکرد .کمال و جمال بانوکه یادآور کمال وجمال معشوقه او بود آتش عشقش را دوچندان کرده بود  و بی تابیش را برای  یافتن او بیشتر میکرد جوان میدانست که بانو تنها کسی است که میتواند اورا به معشوقه اش برساند واز طرفی  او هم تنها کسی بود که شباهت زیادی به معشوقه اش داشت وحتی  گاهی وقتها فکر میکرد اصلا خود معشوقه اش است . این امر باعث تعجب و شگفتی او شده بود .

.سرانجام بانو چون بی تابی واصرار جوان را می دید تصمیم گرفت  جواب پرسش  اورا بدهد بانو اینچنین به جوان گفت :

  منزلگاه معشوقه ات ، بعد از طی راههای پرپیچ وخم وگذراز پل این شهر خواهد بودوتازمانیکه این مسیر را طی نکردی نمیتوانی به آنجا برسی وبدان بدون همراهی ودستگیری من این کار غیر ممکن است .

جوان  که تاحدودی از نشان معشوقه اش آگاه شده بودکمی دلش آرام گرفت ولی دل وذهنش  معطوف بانو شده بود. و باخود میگفت این  بانو کیست ؟

    دردعای ندبه میخوانیم این وجه الله  الذی یتوجه الیه الاولیاء کجاست وجه الله که عاشقان الهی به آن توجه می کنند . وجه یعنی چهره ویا نما وامام زمان وجه الله است .یعنی اسما حسنای الهی است . یعنی صفات جلال و جمال الهی  همگی در امام زمان متجلی است . شاید مطلب فوق  درفهم این مطلب به ما کمک کند که جایگاه  امام زمان برای انسان خداجوی  چه جایگاهی  خواهد بود .