گر روز به تاریکی بگراید  

نابینا شود هر بینایی
در ظلمت شب
کی، بیابی   راهی ؟
 نرهانید خدا بنده ای
 که بیفتد  بدرون چاهی

 
گر باز شود سیه  چشمان کور         
       به اذنش  از پی نور 
بیابد  راه منزل  از او
این دو چشمان  کم سو

فرمود :
خدا نوراست
نورهر  دل نابینا
به نامش منور میشود این سرا

درطوفانهای نفس گیر نفس
آشوب دارد دل در این قفس

بی نور خدا کی بیاید را ه را
دل نابینای  گمراه را
شرح صدری طلب باید کرد
انوار هدی را جلب باید کرد

بصیرت ،چشم بینای  دل است
دلی که بایاد خدا روشن است